Groeien en bloeien

Na een flinke bak regen de afgelopen dagen kon ik vandaag dan eindelijk weer even op ons balkon in de zon zitten! Helaas was dit van korte duur en moest ik snel weer naar binnen, want daar was het weer....regen!
Maar weer of geen weer, ik kan elke dag naar mijn groene verzameling op het balkon kijken. Gewoon staan en kijken. Ja, ook als het regent - dan sta ik gewoon met mijn neus tegen het raam geplakt. En soms vind ik dat nog interessanter om naar te kijken ook. :D Er is dan nóg meer beweging. Wie zegt dat je voor het hebben van "groene vingers" per se hele dagen met je handen in de aarde moet wroeten? ;-)

Als klein meisje kwam ik vaak met mijn ouders bij mijn oom en tante, die een tuindersbedrijf in Luttelgeest hadden. Mijn zus en ik konden ons prima vermaken in de grote bloemenkas! In het eerste gedeelte, waar het snikheet was, was het altijd een spannende "bush" voor ons, met een bananenboom en meer tropisch-achtige struiken en planten. Een deur verder was het wat koeler en stonden de gerbera's uitbundig in grote getallen te bloeien. Wat vond ik ze prachtig! Zo jong als ik was, wist ik het: "Later als ik groot ben, word ik bloemenmeisje!" Later leek het inderdaad die kant op te gaan, toen mijn vader een eigen kleine kas voor mij in de achtertuin bouwde en ik even overwoog om naar het Groenhorst College te gaan. Toch stond ik niet zo veel meer stil bij bloemen, behalve dan bij de bloemen op mijn vensterbank.

Tot aan de de laatste paar jaren, toen is dit weer heel erg veranderd. Ik begon met bloemschikken, zaadjes zaaien en kreeg de smaak helemaal te pakken. Ook had ik voor het eerst een "buiten" voor mezelf (oké, samen met mijn man dan...;-) ), al is het dan maar een balkon. Ik ging die plek meteen benutten en kocht plantenbakken en bloemen. Nu is die plek mijn grote trots en vind ik het heerlijk om er tijd door te brengen en naar al het moois te kijken.

Ik weet niet hoe het komt dat ik zo'n lange "pauze" van bloemen had. Ik weet alleen dat ik nu ontzettend kan genieten van het hebben van een eigen "tuin" en het onderhouden ervan. Zoals gezegd, had ik altijd al wel plantjes in de vensterbanken staan, maar meer dan water geven deed ik niet. Nu verpot ik bijvoorbeeld veel meer als ik zie dat het nodig is en zo heb ik zelfs een van mijn orchideeën weer aan de bloei gekregen die al jaren niet meer bloeide! Dat geeft me dan weer een enorme boost.
De vensterbank in de keuken is nu één grote aangelegde "kruidenbankje". Mijn man en ik hebben daar allerlei kruiden in potjes gezaaid. En ik vind het prachtig om ze elke dag een stukje te zien groeien.

Voorheen dacht ik altijd dat mensen met groene vingers álles over planten en bloemen weten en precies weten wat ze (moeten) doen. Nu denk ik daar anders over. Ik ben geen uren bezig met schoffelen in de tuin (wordt ook moeilijk op een balkon ;-) ), ik loop niet dag in dag uit met een zak potgrond te slepen en ik ben niet elk jaar enthousiast aan het snoeien (gewoon eens een takje hier, scheutje daar)...Ik ben er op mijn eigen manier mee bezig, met mijn eigen groene vingers. Ik bestudeer mijn appelboompje, sproei luisjes uit de Hibiscus en hang met mijn gezicht boven de lathyrus en antirrhinum die ik vorig jaar heb gezaaid en die dit jaar opnieuw bloeien (*blij!!*). Ik houd de grond van de opkomende worteltjes, radijsjes en sla vochtig, haal mijn handen door de lavendel maar bovenal geniet ik gewoon van al dat levende spul om me heen. Elke dag ziet er er weer anders uit en dat vind ik geweldig om te zien. Het leven om ons heen zit ook in zo veel kleine dingen.

En als je denkt dat de lente al lang en breed aan de gang is en alle bloesem is uitgebloeid....wacht ik nog met smart op mijn rododendron waarvan binnenkort de knoppen zullen openbarsten!