Het zit er weer op: kerst is alweer voorbij. De tijd van bezinning, samenzijn met familie, lekker eten, spelletjes doen en wandelen. Zo zien mijn Kerstdagen er in elk geval vaak uit. Toch vind ik het belangrijk om ook stil te staan bij wat volgens mij de echte betekenis van kerst is. Het gaat voor mij uiteindelijk niet om het eten, de kerstboom, of met wie je samen bent. We vieren de geboorte van Jezus, die als een kwetsbaar klein baby'tje bij ons op aarde kwam. God zelf is mens geworden en heeft onder ons gewoond! En dat is uiteraard het vieren waard. Dit jaar was ik bij mijn Duitse schoonfamilie in Ostfriesland (waar de mensen moin zeggen als begroeting en ik altijd 'mooi' versta ;-) ). Ik miste het zingen van het 'Ere zij God' tijdens de kerkdienst, maar heb me ook prima vermaakt met het zingen van de (voor mijn onbekende) Duitse kerstliederen. Het was geen echte witte kerst dit jaar, maar stiekem ook weer wel. Op tweede Kerstdag lag het Duitse platteland namelijk overgoten met een mooie laag rijp. Later op de dag, nadat het zonnetje ons gezellig had begroet en weer was vertrokken, werd het vochtig in de lucht en zag het er buiten sprookjesachtig uit. Het ideale weer voor een bijzonder wandeltochtje! Een echte winterse wandeling vind ik stiekem nog mooier dan een wandeling in de zomer. Het landschap had een mystiek tintje en de kleuren waren prachtig! Met mijn man, schoonbroer en schoonzussen maakten we een mooi ommetje en mijn camera mocht selbstverständlich ook gezellig mee. Hieronder het resultaat! De foto's zijn minimaal bewerkt. De kleuren en sfeer waren écht zo! Prachtig!
4 Comments
|